MEMORY OF THE KING

อ.วิถี พานิชพันธ์ 
ผู้ทรงคุณวุฒิทางวิชาการทางด้านศิลปะ วัฒนธรรม และประเพณีล้านนา  
และอาจารย์พิเศษประจำภาควิชาศิลปะไทย คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

“ตอนนั้นประมาณยี่สิบปีมาแล้ว เป็นงานซึ่งมาจัดที่ร้านอาหารบ้านสวน ปัจจุบันเป็นดาราเทวี ก่อนหน้านั้นก็จะมีงาน เช่น งานถวายสลุงหลวง หรืองานบนตำหนัก ซึ่งเป็นงานที่ค่อนข้างจะส่วนพระองค์ ไม่ได้มีพิธี เป็นงานที่เอาคณะวิจิตรศิลป์ไปแสดง ตอนนั้นก็ได้จัดหลายอย่าง ทั้งจัดดอกไม้ จัดแสง จัดการแสดงและดนตรี จุดสำคัญของงานคือทำให้เราได้แสดงออกกับสิ่งที่เรามีอยู่ในคณะ ความรู้ ความสามารถของนักศึกษา และการแสดงชุดนั้นก็เป็นการแสดงที่ทำขึ้นมาพิเศษ ก็เลยออกมาค่อนข้างจะดี ท่านก็ประทับใจ ซึ่งเราก็ดีใจที่ได้นำความสามารถของเรามาใช้ และเป็นที่ยอมรับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพระราชสำนัก พระองค์ก็โปรดเรียกให้ไปถ่ายรูปด้วย ตอนแรกเราก็ไม่นึกว่าท่านจะทรงโปรดมากขนาดนั้น เราคิดว่าทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ก็เหมือนเป็นความประทับใจที่ว่า ท่านแสดงออกถึงความพอใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ได้ทำหน้าทรงพระเบื่อ กับในงานสเกลแบบนั้น ในพื้นที่จำกัดซึ่งไม่ได้ออกแบบสำหรับเจ้านายเสด็จจริงๆ เพราะเป็นร้านอาหาร หลังจากนั้นก็เป็นที่รู้กันว่า ถ้าฝ่ายในเสด็จเมื่อไหร่ ก็จะเรียกใช้พวกเราครับ” 

จิรกฤตย์ ศิริธนาวัตต์ 
ผู้บริหารบริษัทฟายน์เด ครีเอทีฟออร์แกไนซ์เซอร์ จำกัด
 

“เรามีโอกาสได้รับปริญญากับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 เป็นรุ่นสุดท้ายของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ พอมาทราบว่าจะเป็นปีสุดท้ายที่พระองค์ท่านจะเสด็จก็รู้สึกตื่นเต้น มีการเตรียมตัวเยอะ พอถึงวันจริง (21 มกราคม พ.ศ. 2542) บรรยากาศตอนนั้นเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง ตื้นตันใจ และสำหรับเรามีความตกใจผสมอยู่นิดหน่อยเพราะตอนกำลังจะรับ แว่นของเราดันไหลไปอยู่ปลายจมูก รูปเลยออกมาไม่ค่อยสวยเลย (หัวเราะ) แต่เราก็ประทับใจช่วงเวลานั้นมากอยู่ดี โดยเฉพาะพระบรมราโชวาทของพระองค์ท่านที่สอนเรื่องการทำงาน ให้เรามั่นคง แน่วแน่ มีความพยายามอย่างต่อเนื่อง แม้จะไม่เห็นผลของงานตอนนี้ก็ควรจะลงมือทำต่อไป เพราะหากเรามุ่งมั่นทำงาน ไม่ว่าจะเช้าหรือเร็ว เราก็จะได้เห็นผลของมันแน่นอน แต่ถ้าเรามีแต่ความคิด ความรู้แต่ไม่ยอมลงมือทำ ประโยชน์และความสำเร็จของงานก็คงจะไม่เกิดขึ้น เป็นพระบรมราโชวาทที่เราจำได้และเอามาปรับใช้จนถึงทุกวันนี้เลย”